29 Ocak 2011 Cumartesi

deneme

dört mevsimin ortasında
terleyen bir kaplan,
yüzü ıslak bir sırtlan,
bir kuş, donan,
bir kaç kedi yerinde duramayan...

dört mevsimin ortasında küfürbaz bir adam.
bir adam var üç parçaya ayrılan.
üç parçası bir daha asla kaynamayan.

bir kadın olmalı sokaklarda.
cuma günü kalabalıklarında.
seyyar gürültülerin içinde sesi kaybolan.
üç parçanın birden aynı anda umudu olan.
köşe başında bir kadın var
gözlerinde üstünlük izleri, tepeden bakan.
umuda ışık olacağını bildiği halde elini dahi kıpırdatmayan.
bir kadın var sokak lambasının altında
yüzü kararmış tepeden vuran ışıktan.
nefreti doğuran, büyüten, hayata salan...

nefretler kedi olmuş bahar ışıltısında.
sinsidir kediler ki çaktırmadan yayarlar nefreti.
nefret yayılırken tersten işlerdi hep zaman.
en son olacaklar en başta olan...

bir kuşun kalbini dondurdu kediler,
kurnaz bir sırtlana keder saçtılar,
kaplana hayatı dar ettiler.
üstelik sadece bir bakışla
sadece tek bir göz ucu gülümseme ile,
devrildi tüm mevsimler üç parçanın üzerine.
üç parça ki enkaz altında.
gelemediler bir daha bir araya,
umudu elinde tutan kadının tepeden bakan gözlerinin ardında...