Düşses

Gözlerini açtığında boynunu zorlukla  hareket ettirebildi. Koltuk ve büyük sehpa arasındaki daracık alanda uyumuş olmalıydı bütün gece.  Güçlükle çevirebildiği boynuyla etrafına baktı. Odanın her yanında içki izmaritleri, sigara şişeleri ve göz yaşlarıyla dolu kül tablaları vardı ve bu tablalar tüm odayı kokutmuştu. Ayağa kalktı ve önce nereden başlaması gerektiğini düşündü. Yüzünü yıkamalıydı önce ve sonra ağzını. Böyle bir gecenin ağzında bu türlü tatlar bırakmasından hoşlanmıyordu. Banyoya giderken nasıl bir insana dönüştüğünü düşündü. Böyle haddinden fazla önemli bir sorun için hiç uygun bir yer değildi banyoya giderkenki koridor. Önemsemedi ama yine de kafasında belli belirsiz düşünmeye devam etti. Banyo bomboştu. Kirli sepeti bomboştu. Klozet tertemizdi. Yerde bir tane bile saç teli yoktu. Lavaboda bir tane bile su damlası izi yoktu. Aynaya baktı. Hoşlanmadı. Aynaya bakmaya devam etti, belki hoşlanacak bir şeyler bulurum ümidiyle değil ama… Kendinden daha da nefret etmek için iyice sokuldu aynaya. Yüzündeki her bir organına bir ir baktı sırayla. Gözleri çapaklanmış, ağzı mosmor olmuştu. Bunlar geçici şeylerdi. Bir avuç su darbesine bakardı O bunu değil, olanı beğenmemek için çırpınıyordu. Kulakları çirkindi. Kepçe değildi, kulak memesi yapışık değildi. Belki güzel bile sayılırdı ama çirkindi işte. O böyle karar verdi. Gözleri iriydi. İri gözlülerden hoşlanmazdı. Gözleri de çirkindi. Bu denli çirkin olmasına rağmen neden aynaya bakmakta ısrar ettiğini anlamadı. Sağ elini lavabonun sağında duran bardağa uzattı kendine bakmayı sürdürerek. Diş fırçasını ve diş macununu aldı kolaylıkla, zira zorluk çıkaracak bir durum yoktu ortada. İçerisinde bir dış fırçası ve bir diş macunu olan bardak nasıl bir sorun çıkarabilirdi ki? Sorun yaşamaktı niyeti. İşlerini halledip marketten ucuza dört beş tane diş fırçası almaya karar verdi. Dönüşte kirlilerini sepete de atardı hem. Hatta bir de duşa girer bir güzel ıslatırdı her yanı. Yerler ıslanırdı. Yere saçları dökülürdü. Bir hafta hiç dokunmazdı belki banyoya. Bir hafta uzun sürebilirdi en iyisi ne kadar daha böyle kalacağını zamana bırakmaktı. Yüzünü ve ağzını yıkadıktan sonra aynaya son kez baktı ve gülümseyerek çıktı banyodan. Geceyi geçirdiği odaya gelip kendini bir koltuğa attı. Şimdi yeniden düşündü nereden başlaması gerektiğini. Kendinden başlamasının uygun olacağına karar verdi muzırca gülümseyerek. Kendini yok ederse tüm bu şeyleri de düşünmek zorunda kalmayacaktı. İki gün sonra nasılsa birileri gelip buraları temizlemek zorunda kalır diye düşündü. Aradan kendisi de çıkardı. Hem ucuz hem can yakıcı olmayan intihar eylemleri düşünüyordu. Sonra birden böyle bir şeyi nasıl düşünebileceğini düşündü. Henüz yapmak istediği çok şey vardı. Düşündü. Yokmuş. Hoşlanmadı. İnsanların neden intihar ettiğini merak edeceklerini ve bununla ilgili türlü türlü şeyler uyduracaklarını, ama hiçbirinin intiharının gerçek sebebini bilemeyeceğini; öldüğünde yaşayanların seslerini duyup duyamayacağını düşündü. Öldükten sonra bundan daha önemli şeylerle uğraşacağını hesap ederek duyup duymama konusunu bir kenara attı. Ama yine de insanların ölümüyle ve ölüsüyle ilgili ileri geri konuşmasını istemediğini düşündü. Ayrıca şu anda, oda bu haldeyken ölmek işine gelmiyordu. Hem intihar etmiş, hem dağınık hem pis üstüne üstlük sarhoşun biri. Komşularının gözünde oluşturduğu tüm o intibayı yok edecekti intiharıyla birlikte. Bunu da göze alamazdı. Hem ona ölme hakkını kim vermişti? Ben dedi yüksek sesle. Ben verdim kendime bu hakkı. Bunca yıl yaşamak nasıl ki benim tercihim olduysa şimdi de ölmeyi tercih ediyorum işte dedi. Mutfaktan çöp poşeti alıp odaya döndü, önce perdeyi tümüyle çekti ve pencereyi açtı. Derin bir nefes aldıktan sonra yerdeki, sehpanın üzerindeki, koltuktaki şişeleri çerez paketlerini, boş sigara kutularını poşete attı, dolu kül tablalarını boşalttı.zihnindeki hiç değişmeyen zemin yeniden hareketlenmeye başlamıştı.  Ben nasıl bir insana dönüştüm? Zemini kaldırmamak için üzerine şekiller koymaya çalıştı. Koltuğun üzerinde duran henüz dökmediği kül tablasına bakıp içinde kaç tane sigara izmariti olduğunu saymaya başladı. Bir, iki,üç, oturuyor galiba yavaşça, ben nasıl insana, dört, beş, altı, yedi, ben nasıl bir ins, sekiz dokuz, ben nasıl bir, on, on bir, ben nasıl, on iki, on üç, bu kül tablası ne kadar da büyükmüş, ben, kes sesini, on dört, on beş, on altı, on yedi. 17. 17 güzel bir sayı. Hoş. O böyle düşündü. Odada çöp olarak nitelendirdiği her şeyi poşete doldurduktan sonra poşetin ağzını sıkıca bağladı ve bir başka çöp poşetine daha koydu. Dış kapıyı açıp, poşeti kapının kenarına bıraktı. Odaya döndü. Geceden kalma yarım sigara paketinin içinden bir dal aldı. Bitmek bilmeyen çakmağıyla açık pencerenin yanına gidip dudağına yerleştirdiği sigarasını yaktı. Derin, çok derin bir nefes aldı. Hoşlanmadı.