29 Haziran 2012 Cuma

Adın K.

Baharın ilk ayları değildi
Geçti gitti koca koca mevsimler
Geriye kaldı bir avuç yaprak
Yaktım hepsini, kuruydular
Yandılar ki bir kutu kibrit bitmişti
Sonra söndüler,
    ben gittim

Gün batmak üzereydi ki kızıldı mermer
Ve gün batmak üzereydi -ki
Gitmekler bitmemiş, gelmekler başlamamıştı
Bende doğup sende batan gün
Bir gün bir daha doğmamıştı

Doğanlar olmuştu yine insanlık için
Daima
Doğuranlar olmuştu
Bakire kalmıştı ama bazı kadınlar
Evlerinde pencereler vardı
Panjurları pembe
Tülleri siyah
Çekmiştik beraber sonuna kadar
Hem öpüşmüştük de o insanların önünde
O insanların yataklarında sevişmiştik
Uyanmamıştık ama o yataklarda
Sen ağlamıştın
"Ağlama!" demişti adamın biri sana
Susmuştun

Karanlıkların sebebini tüller sanmıştın
Odana dolan yarasalara imrenmiştin
-yoksa öykünmüş mü-
Sonra gitmiştin yine o adama
Girmiştin koynuna
Koyun koyunaydılar yarasalar
Ama kimseye yaramamışlardı
Delicesine bir yağmur başlamıştı ardından
Her şeyin iki metre üzerine yağıp ıslanmadık güneş bırakmıyorlardı
Gökyüzü dalgalıydı, deniz delik deşik
Derken bir poyraz, bir hortum, bir tayfun
Fırlatıp atmıştı bizi iki katlı bir evin balkonuna
Kenarına oturup şarap içmemiştik balkonun, içememiştik
Şarabımız ertesine kalmıştı

Kesik kesik yağıyordu meret
Bir ıslatıyor, bir ıslatmıyordu
Biz birbirimize kurulanıyorduk
Öyle sanıyorduk ya da
Hatta öyle sanıyorduk ki birbirimizi görmüyorduk
Görmeden birbirimizi, birbirimize gömülüyorduk

En sonunda bahar geldi
Yağmurlar dindi, güneşler çıktı
Dağlar denizlere boşaldı, insanlar sokaklara boşaldı
Çalışan işçilerden ter boşandı, sevişen çiftlerden ter boşandı
Bahçeler yeşile boyandı, gözlerim yeşile boyandı
Biz gül dalı olmayı seçtik
Tuttuk birbirimizi
Kanattık

16.06.2012

Hiç yorum yok: