28 Haziran 2009 Pazar

Nedensiz Bedensiz

Bir: Yolculuk

Neden şehirlerarasında inatla gidip gelen otobüslerin camları siyah film ile kaplanır. Halbuki dışarıyı seyrederek gitmek ister özellikle gündüz ve hatta sabahın köründe yolculuk eden insanlar. Kız’da aynı bu fikirler içerisinde yolculuğuna başlamıştı sabahın bir körü, bilinmeyen bir kuşluk vakti. Daha otobüs yola çıkalı birkaç dakika olmuştu ki karamış camların ardından zar zor fark etti Çocuk’u. O’nun o üzgün yüzündeki ifadeyi siyah camları bahane ederek kendine görmemezlikten geldi. Kim bilir o otobüste olduğunu bilseydi neler yapardı. Ne soytarılıklar, sempatik veda jestleri… Hüznünü yol kenarına bırakıp gülümserdi kesin. O Arnavut Kaldırımları üzerinde suratından düşen bin parça yerlerdeydi ve mazgallara doğru akıp gidiyordu. O an iyi ki görmedi Kızı. Ne kadar nedenini az çok tahmin ettiği hüznünü görmek işine gelmese de, hüzün Çocuk’a çok yakışıyordu.

Hiç yorum yok: