İskele Alabanda

daha hiç puslanmadı deniz,
yüzünde kattığı hüzün kadar belirsiz.
daha hiç katlanmadı takalar böyle bir zulme
öfkendeki dalgalar kadar.
ve daha hiç bir balık böylesine isyan etmedi karaya vurmak için
sendeki bu sükuneti yırtmak adına.
ben seni bir sabah iskelede çay içerken buldum
kuşluk vaktinde dönerken ızdırabımın seferinden.
ağlara takılmış hayalin çözüp almak gelmez içimden...