Sıradan veya Sıradışı

Yedi: Kelimeler

''Kelime aramızda yaratıldı. Ve bizler onun zaferini alkışladık. Ne kadar güzel, ne kadar zerafet dolu...''

Geceden kalma bir ağrı ile uyandı Özlem. Kafasında yine kelimeler vardı. Hayatından geçen erkeklerin adları, adresler, gereksiz konuşmalar... Hepsi ama hepsi aklındaydı. En çok da bir gece için yapılan kelime oyunları... Gülüyordu bunlara; ama bir yandan da şaşırıyordu. Cinsel istekler nasıl bir erkeği şaire dönüştürebiliyordu? Nasıl yüklüyorlardı o anlamları? Ne de olsa kelimeler sadece harflerin kombinasyonuydu. Onlara anlam katan bizim düşüncelerimizdi. Biz kelimeleri alkışlamadık aslında, kendimizi alkışladık. Kendimizden korktuk bazı kelimeleri kullanmazken. Kelimelere kafasını çok taktığını düşündü. ''Ama'' dedi kendi kendine ''Bazılarının kafası kelimelere, bazılarınınki matematiğe çalışırmış. Ben buyum ve bunları düşünmeye devam etmeliyim.''

Kalktı, aynaya baktı. ''Güzel'' dedi ''En azından benim yüklediğim anlamda güzel''. Aranmayacağını biliyordu; ama yine de istemsizce telefonuna baktı. Gülümsedi. Tahmin ettiği gibiydi... Şu zamana kadar karşısına çıkan erkekler arasında en iyi, en masum gördüğü bile aramamıştı. Hüzünlü gülümsemesiyle çayını koydu. Zor bir gün onu bekliyordu...